Oleh: Wan Mohd. Huzairi Wan Md. Nor
Bidayah
Pujangga Arab ada berkata, “ Jika anda mahu hidup selepas mati, tulislah sesuatu yang dapat dibaca.”
Saya mulakan tulisan ini dengan pengenalan diri. Meski ramai yang tidak mengenali saya sehingga menyangkakan saya ialah Mahdi atau al-Aqra’ atau Muaz atau al-Buhturi ibnu al-Ja’d. Namun sebagaimana yang disebut oleh Abu Bakar al-Walibi, saya ialah Qais ibnu Mulawwah, seorang pemuda dari bani Amir.
Saya menulis risalah ini dengan satu tujuan satu harapan satu seruan; mahu mengajak semua menghiaskan diri dengan sifat-sifat para anbiya’, ashab dan tabi’en.
Ikhlas
Ikhlas ialah membersihkan perbuatan daripada perhatian manusia. Hasilnya selamat daripada seksaan dan celaan, serta memperolehi darjat yang tinggi di syurga.
Allah Taala berfirman yang bermaksud: Padahal tidak diperintahkan mereka melainkan supaya mereka menyembah Allah dengan mengikhlaskan agama kerana-Nya. (Al-Bayyinah: 5)
Dalam sebuah khabar musnad, Rasulullah SAW dikhabarkan oleh Jibril A.S, sesungguhnya Allah Taala berfirman: Ikhlas ialah satu rahsia daripada rahsia-Ku, Aku menitipkannya kepada hati yang Aku kasihi daripada hamba-Ku.
